มานะ ๑ หมายถึง น. การวัด, การนับ, อัตราวัด. (ป., ส. มาน).
น. ความพยายาม, ความตั้งใจจริง, ความพากเพียร, เช่น มีมานะอดทนมีมานะในการทำงาน; ความถือตัว. (ป.).
น. วินัยกรรมที่สงฆ์ทําแก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสสให้เป็นภิกษุที่นับเข้าในหมู่สงฆ์ได้ เช่น สวดมานัต. (ป. มานตฺต).
น. ใจ. ว. เกี่ยวกับใจ. (ป., ส. มานส).
ดูใน ม้า ๑.
น. ชื่อปลาทะเลทุกชนิดในสกุล Hippocampus วงศ์ Syngnathidaeลําตัวอ้วน หัวพับเข้าหาลําตัว ปากเป็นท่อยาวรวมกัน ทําให้ส่วนหัวดูคล้ายม้า ส่วนท้ายของลําตัวเรียวยาว มีครีบหลังขนาดใหญ่ที่โคนหาง ผิวหนังเป็นแผ่นแข็งเรียงต่อกันเป็นเหลี่ยมเป็นปล้องตลอดทั้งตัวสีนํ้าตาล บางชนิดคาดด้วยแถบสีเข้มกว่าหรือมีจุดสีดําบางส่วนของลําตัว พบอาศัยตามแนวหินปะการัง ลําตัวตั้ง ใช้ส่วนหางพันเกาะวัตถุใต้นํ้า ตัวผู้ทําหน้าที่ฟักไข่ซึ่งเก็บไว้ในถุงหน้าท้องขนาดยาวได้ถึง ๑๕ เซนติเมตร.
[-นิด] ว. ผู้ที่คนนับถือ, ผู้ที่คนยกย่อง. (ป., ส.).
น. คนมีมานะ. (ป., ส.).